zmęczenie w neurologicznych chorobach

Problem zmęczenia w chorobach neurologicznych
Zmęczenie, czyli dojmujące uczucie osłabienia, braku sił i energii lub całkowitego wyczerpania, jest częstą skargą pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi. Jego występowanie potwierdza od 40 do ponad 90% chorych ze stwardnieniem rozsianym, chorobą Parkinsona, stwardnieniem zanikowym bocznym, neuroboreliozą, zespołem postpolio i udarem mózgu. Nierzadko zaliczane jest do najbardziej upośledzającej dolegliwości. Osobną jednostką chorobową, ze zmęczeniem jako głównym objawem, jest zespół zmęczenia przewlekłego – zaburzenie, choć dyskusyjne, coraz częściej rozpoznawane.
Zmęczenie powinno być odróżniane od męczliwości, niedowładu, senności, a przede wszystkim od depresji, która współwystępuje w przewlekłych schorzeniach. Ocena ilościowa zmęczenia oparta jest prawie wyłącznie na skalach samooceny wypełnianych przez chorego.
Dostępne wyniki badań neuroobrazowych, elektrofizjologicznych, polisomnograficznych, układu autonomicznego,
psychologicznych i biochemicznych nie pozwoliły, jak dotąd, na uściślenie patogenezy zmęczenia. Podstawą postępowania leczniczego pozostaje terapia behawioralna, psychoterapia i właściwe leczenie schorzenia podstawowego.
Wiad Lek 2006; 59(9–10): 685–691]

****
zespół post polio to zmiana modelu życia:
życie super aktywne zmieniamy na nowy model pt: nic na siłę, słuchamy potrzeb ciała i zrelaksujemy się"