sobota, 5 lipca 2008

Zespół zmęczenia w przewlekłych chorobach neurologicznych

Neurologia i Neurochirurgia Polska 2007; 41, 4: 340–349
Zmęczenie, bez współistniejącej depresji, może towarzyszyć wielu chorobom neurologicznym, m.in. stwardnieniu rozsianemu, chorobie Parkinsona, chorobie neuronu ruchowego, udarom mózgu czy zespołowi post-polio, stanowiąc często główną dolegliwość zgłaszaną przez pacjentów.
Patofizjologia zmęczenia nie jest znana. Postuluje się udział różnych mechanizmów: wpływ cytokin prozapalnych (TNF-α, IL-1b i IL-6) na transmisję glutaminergiczną, nieprawidłowe funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (PPN), zaburzenia metabolizmu astrogleju oraz obniżenie poziomu neuroprzekaźników (noradrenaliny i serotoniny).
Rozpoznanie zespołu zmęczenia opiera się na wykluczeniu depresji oraz dodatkowych przyczyn organicznych (niedokrwistości, chorób serca, nerek czy niedoczynności tarczycy). Leczenie zmęczenia jest złożone. Ważna rolę odgrywa aktywność fizyczna, rehabilitacja, psychoterapia oraz unikanie czynników mogących nasilać zmęczenie, takich jak gorączka, lęk, depresja, ból, zaburzenia snu,
unikanie czy niektórych leków, np. opioidów i benzodiazepin. leczenie farmakologiczne przynosi niewielką poprawę. Stosuje się amantadynę, modafinil i pemolinę.
autorzy: Waldemar Brola, Małgorzata Ziomek, Jan Czernicki,
****
zespół post-polio to konieczność zmiany modelu życia;
zdrowy styl życia: życie aktywne w rytmie własnym = nic na siłę, słuchamy potrzeb ciała i zrelaksujemy się

Brak komentarzy: